Aankomst

Na vertraging van de vliegtuigen zijn we veilig aangekomen in Zuid Afrika. In Istanbul zagen we een familie die niet door mocht naar het volgende vliegtuig. 1 van de kinderen was nog geen 18 en ze hadden geen bewijs dat dit hun eigen kinderen zijn. Ook bij ons werd om een formulier gevraagd en gelukkig had ik iets bij de gemeente gehaald, misschien niet helemaal het goede, maar na wat twijfel mochten wij toch door. Eenmaal in Zuid Afrika, in één van de vele wachtrijen, spraken we een Nederlands gezin die hetzelfde had meegemaakt. Uiteindelijk heeft hun oudste zoon een foto van het trouwboekje doorgestuurd en mochten ze, met een dag vertraging en vreselijk veel geregel, verder.

Trouwboekje....dat hebben wij niet eens, wat moet je doen, midden in de nacht in het weekend? Maar goed, wij waren door maar zagen het Nederlandse gezin weer stil staan bij de Afrikaanse douane. Gelukkig kwamen we ze later toch weer tegen, na veel geklets werden ze doorgelaten. We konden elkaar even wat uitgebreider spreken want we stonden bij de laatste koffers bij de band te wachten op die van ons. En ja hoor, uiteindelijk bleken zij een koffer te missen,  wat een pech, net die van hun puberdochter ken je dat 😲....Maar ook Goos zijn koffer was er niet en bij de balie werd onze naam al omgeroepen,  en dat de koffer in Amsterdam is, toch handig dat ik de namen erop heb gezet. Hierdoor moest het andere gezin wel weer op ons wachten....

Alles bij elkaar kwamen we uren later in ons guesthouse. Colin, een 77 jarige man die ons op kwam halen, was al aan her rondbellen geweest. Hij liet ons een partij foto's zien van wild en vertelde ronduit, die man kon en deed van alles. Kletsen ook, hartstikke leuk maar we waren eigenlijk te gaar.

Voordat we in onze kamer waren was het eigenlijk ook al te laat om nog naar het Apartheidsmuseum te gaan. Dus Marcel, het fietsen door de sloppenwijk was echt helemaal niet meer gelukt. Eventueel hebben we een herkansing in Kaapstad, we zien wel.

Rondje lopen hier in de buurt wordt afgeraden, niet verstandig voor toeristen en aangezien de jongens dolenthousiast zijn over het guesthouse besluiten we hier te blijven.  Bovendien zitten we op 2 kilometer hoogte en Tom en Marjo merken dat ook, beetje draaierig, en nee Rox, deze keer niet door het bier 😁.

Alle mannen besluiten te gaan zwemmen, het zonnetje schijnt heerlijk maar je voelt ook dat het fris kan zijn en wordt. Job is een minuutje korter gaan zwemmen dan de anderen. Zie foto....

Toch wel koud dus 😂, Job dacht bekijk het maar. Daarna lekker in bad, douchen enz.Goos kan wat kleding lenen van zijn broers. Tandenborstel hadden we in het vliegtuig gekregen met sloffen ed., komt dat goed uit!  De jongens hebben een schitterende kamer, iets wat ze niet hadden gedacht in een continent met zoveel armoede.  Met ondergaande zon en zingend gospelkoor op de achtergrond zit ik in de tuin nu te typen. Morgen hopen we dat Goos zijn koffer naar ons volgende adres wordt gestuurd....en wij zelf daar ook veilig aankomen, alles rijdt hier links, stelletje gekken, maar dat moesten wij dan ook maar gaan doen.