Addo/Tsitsikamma

In het donker opgestaan in het Addo Elephant National Park, eveneens met o.a. the big 5, zouden we vandaag dan toch nog leeuwen te zien krijgen?......Vanuit onze huisjes kijken we zo het park in, maar het is nog te donker.
Vroeg in de morgen is de beste tijd voor wild dus we zijn er klaar voor, koffers gepakt en het plan om naar de zuid uitgang te rijden, dat is 40 km over dirtroads zonder loops dus dat wordt sowieso nog langer, naar behoefte.
We speuren en turen maar zien niet veel, de bossages zijn hier dicht, stuk meer dan in het noorden (daar vanwege de winter). Maar ineens ziet Goos een RooiJakhals (rode jakhals). We kunnen hem goed zien tussen de struiken maar hij loopt snel en we verliezen hem uit het oog. Verder maar weer, wie de leeuw het 1e ziet krijgt 5 euro en natuurlijk eeuwige roem. Verder willen we nog wel een wilde struisvogel van dichterbij zien, pinguïns, walvis en iets van een miereneter of zo vinden we ook niet erg. Ja, we zijn behoorlijk verwend geworden maar ondertussen genieten we wel van de dieren die we uiteindelijk wel tegenkomen zoals zebras, zwijnen en weer veel hertachtigen waaronder deze keer de eland.
Na een bocht staan er 2 auto's stil aan de kant en we zien 2 olifanten tegenover elkaar staan op de weg. Of we willen of niet, we stoppen en wachten af op wat er gaat gebeuren. Ze zijn een beetje aan het duwen en trekken en komen steeds meer onze kant op, de auto staat nog op de weg dus moeten we straks snel wegwezen of niet? Het gebeurt allemaal op zo'n 20 meter afstand. Het is net of we alweer in een natuurfilm zitten, wat een prachtig schouwspel. Uiteindelijk begint, na een kwartier, de olifant het dichtst bij de auto, die dus volgens ons op verliezen stond, door te duwen en verdwijnt de ander de bosjes in.
De olifant geniet nog wat na van deze overwinning door een hapje te eten en te relaxen en uiteindelijk kunnen we alledrie weer doorrijden.
Hierna komen we nog een struisvogel tegen, wat een grappig beest als hij rent!
Bij de gate aangekomen verdwijnt ook de kans op leeuwen spotten, "rotvakantie" zegt Tom, met een big smile, dat dan wel.
Vandaag hoeven we verder niet veel te rijden hoewel we in het park er alweer 3,5 uur karren op hebben zitten. We besluiten halverwege bij Jeffreys Bay, een geliefde surfspot, te stoppen voor een lunch. Er komt natuurlijk al gauw een mannetje om te begeleiden met inparkeren en om op de auto te passen, je geeft hier heel wat fooitjes weg. Bij een leuk restaurantje aan de boulevard met uitzicht op zee genieten we van een rustige uitgebreide lunch. Weer eens wat anders dan ergens onderweg in de auto of op een picknickplekje. De serveerster vertelt dat er vanmorgen nog een walvis in de baai zwom. Hoewel we kijken zien we geen walvissen maar hebben wel prachtig uitzicht op de surfers, moet gaaf zijn als je dat zo goed kunt! Marjo ziet nog wat anders zwarts en we zien inderdaad meerdere dolfijnen zwemmen. Deze zwemmen rustig voorbij, die we in Mozambique zagen speelden en sprongen met de golven en met ons. Dolfijnen hebben 4 activiteiten: slapen (met de helft van hun lijf ze hebben dan ook 1 oog dicht), paren, eten en spelen/socialiseren. Mooi gezicht weer!
We lopen nog wat over het strand en Dick wil ook even bij de Relax Makelaar kijken die ze hier ook blijken te hebben, hetzelfde logo!
Ondertussen kijkt Marjo naar de zee en ja hoor.....een walvis! We zien hem allemaal. Hoewel je helaas nou niet bepaald het hele dier ziet pinkt Dick wederom een traantje weg. Gewoon zomaar een walvis!!! Een blije, gelukkige man en vader hebben we deze vakantie! (En dat ligt niet aan jullie hoor Louise en Mike!).
In Tsitsikamma blijken we in een prachtig hotel te overnachten, in koloniale gebouwen, weer een heel andere plek, ook dit blijft iedere x verrassend en afwisselend. Gisteravond toch nog wat spullen gewassen die ik nu aan een touwtje in de kamer uithang. Leuk zo tussen de koloniale meubels .......
We lopen wat rond in de buurt en bekijken wat art galeries en restaurantjes. We hebben wel zin in weer iets echt Afrikaans. Hoewel we dat toch ook regelmatig hebben gegeten. We reserveren een plekje, bij de open haard, en gaan nog even terug naar onze slaapplek. Bij het hotel zijn ze druk bezig met een festivaltent, chique allemaal, rode loper, bossen bloemen, iets met lunch en toerisme morgen. De hele boel staat middenin, wat moet het anders een rustige, ruime prachtplek zijn. Tussen alle koloniale hotelkamers in een groot grasveld met prieeltje.
Het zijn prachtige gebouwen die je aan vroeger doen denken en de geschiedenis. Ook nu blijft het vreemd, blank/zwart. Alle activiteiten en hotels ed worden toch gerund door blanken aan het hoofd, wij hebben nog niet anders meegemaakt. In dit hotel zijn bijvoorbeeld verder alleen maar zwarten aan het werk die op een gelijkwaardige manier aanwezig zijn (in het gastenboek staat wel een foto van de blanke eigenaars). Van onze schapenboerderij eigenaresse in Ganora, begrepen we dat de werklust en initiatief vaak ontbreekt. Zij hadden al 14 jaar een kok uit Malawi, volledig naar tevredenheid. Ze had laatst gehoord dat vanwege de hogere kinderbijslag ouders hier in Zuid Afrika hun kind vaak opzettelijk (geestelijk) verminken. Vreselijk natuurlijk, maar ik besef me tegelijkertijd dat ik dit van een blanke hoor, en dat een deel, lang niet allen, van de oorspronkelijke bevolking zeer vredelievend was en zeker geen grondbezit kenden. Zoals wij grond kunnen kopen, dat kenden zij niet, de grond is van iedereen, het zijn wel onze westerse waarden en normen waarmee wij meten. En ik voel het verschil gewoon, als blanke heb je het gewoon makkelijker in deze toch best westerse wereld en moderne tijd, uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Tijdens het eten hebben we gesprekken over de plannen voor morgen, Job en misschien ook Goos, willen hier bungy jumpen. We kunnen hier prachtig wandelen en zo zijn er nog meer opties. En dat terwijl normaal gesproken een ijsje eten op een vakaniedag zowat al een hoogtepunt is, we gaan dit jaar wel heel erg los! Hoewel de jongens dit trouwens zelf moeten betalen van het "Afrikageld" dat ze met Sinterklaas hebben gekregen.
Ook praten we over het verder leven van je geest en voorouders, we denken van alles maar niemand weet het zeker......
Terug in het hotel staat vanwege de was de verwarming nog aan, en hier doet hij het ook nog, zo warm heb ik het in tijden niet gehad. En fijn even wat langer een goede Wi-Fi,  we werken weer wat bij.....
Morgen eerst eens kijken bij het bungee jumpen, de hoogste bungee brug jump ter wereld, Job verheugd zich er al tijden op, Dick ziet er al maanden tegenop, en hij springt zelf niet eens......arme Dick, hoe gaat hij dit doorstaan.....

Ps, deze keer een video toegevoegd, de stem van Sir David Attenburough mag je er zelf bijdenken