Maandag 13 augustus

We stonden vrij vroeg op, maar het was te doen. Onder de dekens vandaan en ontbijten om half 8. Al waren we met z’n vijven de enige klanten van de lodge momenteel, toch stond er een heel buffet klaar. Spek, worstjes, gehakt, fruit, yoghurt en er werden zelfs eieren voor ons gebakken. Na een heerlijk ontbijt nog onze tanden poetsen en vertrekken maar. Het was een vrij eentonig uitzicht op de weg naar de volgende verblijfsplaats toe. Al waren er soms prachtige bergen, het overheersende landschap was simpelweg uitgestrekt te noemen. Vandaar dat de jongens achter in de auto ook af en toe even een spelletje deden of probeerden hun ogen dicht te doen. Onderweg nog wat boodschappen gedaan, gegeten en geplast, maar verder hebben we aardig doorgereden. Uiteindelijk moesten we van de van de verharde weg af, om nog zo’n 20 tot 30 kilometer op de onverharde weg te rijden. Een hoop hobbels op de weg later kwamen we bij de boerderij waar we sliepen. Een schapenboerderij met een gigantisch landschap en zelfs activiteiten als een fossielen museum, met fossielen die op het land gevonden waren. We werden vriendelijk ontvangen, maar nadat we rustig onze koffers hadden uitgepakt en de kamers hadden bekeken gingen we weer door. Nog zo’n 10 kilometer doorrijden over hetzelfde weggetje en je kwam namelijk uit bij een dorp. Dat dorp stond bekend om het ‘Owl house’. Het Owl house was een huis van een bijzondere vrouw. Kort samengevat: Hellen Martens was 2 keer gescheiden en uiteindelijk keerde ze terug naar haar ouders, die verzorging nodig hadden. Nadat beide ouders waren overleden, besloot ze wat licht in haar leven te brengen. Ze decoreerde de ramen met gekleurd glas en hing veel spiegels op. Wat begon als een onschuldige hobby, veranderde in een ongelooflijke passie. Ze maakte/huurde mensen in om te maken meer dan 100 beelden en creaties van glas en steen. Op haar 78e begon ze gezichtsverlies te leiden en dronk ze bleek om haar leven te beëindigen. Wij hebben het huis en de ongelooflijke tuin bezocht en het was erg mooi. Het is nu het toeristische hoogtepunt van het dorpje, waar verder in de wijde omtrek vrijwel niks te zien is. Toen we terug kwamen om ongeveer half 5 besloten we om ook nog rotstekeningen te bekijken. Dat duurde ongeveer een uur, dus we waren voor het eten nog terug. Na een vrij korte wandeling kwamen we aan bij de rotstekeningen, waar de gids erg veel over wist te vertellen. Hij vertelde over de dieren die uitgebeeld werden, de betekenissen van de tekeningen en over een oude ruzie tussen 2 bevolkingsgroepen. Heel veel informatie later liepen we terug en na wat dingen te regelen, maakten we nog even gebruik van de WiFi verbinding en gingen we eerst wat drinken en daarna eten. Er waren ook andere Nederlanders waarmee we nog even gesproken hebben. Het eten was heerlijk, de kok was echt geweldig. Voor het toetje geldt hetzelfde. Na deze heerlijke maaltijd nog even op de WiFi, douchen en slapen maar. Het was een lange dag geweest, dus snel slapen en de volgende dag weer verder.